1984 – 1986

Het verhaal van Vrije Radio Belsele begint in 1980. De 12-jarige Lieven Verwulgen was helemaal in de ban van de vrije radio’s, gaande van de grote radiostations zoals Radio Maeva, Radio Seven en Radio Antigoon tot de kleinere vrije radio’s zoals Radio Progres, Radio Extreem en Radio Waasmunster. De magie van de radio liet Lieven Verwulgen niet los en hij wilde ook zelf uitzenden. Met een kleine elektronicabouwdoos maakte hij zelf een FM-zendtoestel. Het bereik was amper 200 meter, maar toch was Radio FM De Kouter een feit. De naam verwijst naar de buurt in Belsele waar Lieven woonde.

De jaren nadien bleef hij kleinschalig experimenteren tot hij in 1984 ook zijn neef Bob Smet kon overtuigen om hem te helpen een radiostation op te zetten dat in heel Belsele te beluisteren zou zijn. Eigenlijk was de oplossing trouwens heel eenvoudig. Lieven en Bob kochten bij een ervaren elektronicaspecialist uit Belsele een eerste ‘echt’ zendtoestel, met een vermogen van 20 watt. De testuitzendingen konden beginnen! Met een transistorradio in de hand legden Lieven en Bob ettelijke fietskilometers af om te kijken tot waar ze hun radiostation konden ontvangen. Het zendbereik bleek een straal van 10 kilometer rond Belsele. Leuk detail: tijdens de testuitzendingen zond de radio altijd dezelfde plaat uit, Happy Station van Fun Fun.
Na een reeks van geslaagde testuitzendingen was het eindelijk zover! Op zaterdag 18 maart om 14u ging Vrije Radio Belsele officieel de lucht in vanuit de Eindestraat 5. De studio bevond zich in de slaapkamer van Lieven en Vrije Radio Belsele zond elke zaterdag van 12u tot 18u en elke zondag van 12u tot 19u uit. Een droom kwam uit, maar niet zonder problemen. Het zendtoestel veroorzaakte storingen op de tv-toestellen in de buurt, maar toch lieten de buren Lieven en Bob begaan. Zelfs de papa van Lieven kon op zaterdagnamiddag niet meer naar zijn favoriete films kijken op de toenmalige BRT, maar hij zag het door de vingers. De uitzendingen werden gepresenteerd door Lieven en Bob, op de radio heetten ze respectievelijk Georges Den Draaier en Bram Van Oosterdaele. Omdat ze niet voldoende zakgeld hadden om singles te kopen namen ze de muziek op van andere radio’s. Af en toe kregen ze van een vriend, Geert Stuer, wel cassettes met daarop de meest recente hits.

De uitzendingen van Vrije Radio Belsele veroorzaakten ook een drukte van jewelste op de slaapkamer van Lieven. Er kwamen elk weekend een pak ‘medewerkers-supporters’ over de vloer en dat konden de ouders van Lieven niet altijd appreciëren. In september 1984 beslisten daarom Lieven en Bob om de studio en de antenne te verhuizen naar de Vijverstraat 18, het huis waar schoolvrienden Geert en Ivan Laheyne woonden.

Geert en Ivan waren bovendien toen al bijzonder handig en dat kwam van pas bij de bouw van het studiomeubel. Maar een nieuwe studio kostte uiteraard ook een pak geld en dat was niet evident voor een groep tieners. Zo kochten de medewerkers met een deel van hun zakgeld de meeste recente singles. Toch hadden ze af en toe extra inkomsten. Zo organiseerden ze een heuse playbackshow in de toenmalige Zaal Van  Remoortel in de Molendreef in Belsele. Playbackshows waren toen een echte rage en ook die van Vrije Radio Belsele was een schot in de roos. Iedereen stond klaar om te helpen bij de organisatie: de dj’s, hun partners, ouders, vrienden, familieleden,… De playbackshow bracht maar liefst 80.000 toenmalige Belgische frank op.

Daarnaast gingen de dj’s ook op pad met hun eigen discobar ‘De Keelshow’. Die groeide uit tot een begrip in het Waasland en bracht ook geregeld geld in het laatje.

Het maken van de uitzendingen zelf liep ondanks de extra inkomsten niet altijd van een leien dakje, zo veroorzaakten de zendtoestellen nog altijd storingen en hoorde je bij VRB geregeld een vervelend ‘bromgeluid’ doorheen de muziek. Andere Wase vrije radio’s investeerden in betere apparatuur. Tijd dus voor Vrije Radio Belsele om er een ‘echte’ technicus bij te halen. Hij hielp ons waar hij kon en zo konden we ondanks alles toch blijven uitzenden. Dat was ook een middenstander uit Belsele opgevallen. De bekende bloemist Frans Van Remoortel besloot te investeren in de radio. Met het geld kon VRB eindelijk een professioneel en door de overheid goedgekeurd zendtoestel en degelijke antennes kopen, die dan ook door professionals werden geïnstalleerd. In ruil draaide de radio reclamespots voor Frans Van Remoortel. Met het nieuwe zendtoestel vergrootte ook het zendbereik, maar dat was buiten de toenmalige RTT gerekend. Vrije Radio Belsele had zoals nog andere radio’s in die tijd geen zendvergunning en was dus illegaal, met als gevolg een inbeslagname van het materiaal… De inbeslagname veroorzaakte ook wrevel in de groep over de aanpak van de radio. Er werden nog zogenaamde ‘nooduitzendingen’ gestart, maar het VRB-gevoel was verdwenen. In het voorjaar van 1986 ging de stekker er uiteindelijk uit…
Tekst : Lieven De Maertelaere